Parvati rzekła do Pana Śivy: „Mój drogi mężu, ty znasz wszelkie transcendentalne prawdy. Dzięki twojej łasce dowiedziałam się o chwałach Pana Kryszny, Najwyższej Osoby Boga. Teraz łaskawie opowiedz mi o chwałach Bhagavad-gity wypowiedzianej przez Pana Krysznę, albowiem wiem, że słuchanie tych tematów zwiększa oddanie dla Niego.”
Pan Śiva odpowiedział: „Ta osoba, której ciało ma kolor ciemnej burzowej chmury, którego nosicielem jest Garuda, król ptaków, i który leży na Ananta Sesy, wężu o tysiącach głów, tego Pana Visnu lub Krysznę , którego chwały nie mają końca, zawsze wielbię.” Następnie Śiva opisał, jak Pan Kryszna kontroluje wszystko, jednocześnie pozostając z dala, oraz w jaki sposób Jego wielbiciele, dzięki pamiętaniu boskich czynów Kryszny, uwalniają się z cyklu powtarzających się narodzin i śmierci, osiągając Jego wieczną naturę wolni od dualizmu.
Daleko więcej Pan Śiva opisał w jaki sposób Pan Visnu spoczywa na oceanie mleka i obserwuje cudowne działania swych energii.
Pewnego razu Laksmidevi, bogini fortuny, zapytała Pan Visnu: „O mój Panie, przyczyno stworzenia, utrzymania i destrukcji materialnych wszechświatów. Proszę opowiedz mi o działaniu Twych cudownych energii, które przyciągają nawet Twoją atrakcję.” Wtedy Pan Visnu odpowiedział jej, że jedynie osoba o oczyszczonej inteligencji jest skłonną służyć Mu i może dzięki tej służbie poznać i zrozumieć Jego energie. Taka osoba uczy się jak stać się wolną od zniewolenia narodzin i śmierci oraz osiąga boską naturę.
Taka transcendentalna wiedza wyjaśniona jest w pełni w Bhagavad-gicie.
Później Laksmi spytała: „Mój Panie, jeżeli Ty sam jesteś zdumiony działaniem Twych energii, jak możliwym jest by Bhagavad-gita mogła opisać te nieskończone energie oraz drogę pokonania ich?”
Pan Visnu odpowiedział: „Zamanifestowałem się w formie Bhagavad-gity: pięć pierwszych rozdziałów jest mymi pięcioma głowami, następne dziesięć to me ramiona, rozdział szesnasty jest mym żołądkiem, zaś ostatnie dwa rozdziały są mymi lotosowymi stopami.
Ta Bhagavad-gita jest niszczycielem wszelkich grzechów, a inteligentna osoba, która recytuje codziennie jeden jej rozdział, werset, jego połowę, albo nawet jedną linijkę, osiągnie tą samą pozycję, co Suśarma.”
Pan Visnu rozpoczął recytację chwał pierwszego rozdziału Bhagavad-gity.
Suśarma, chociaż urodzony w rodzinie bramińskiej, był grzesznym i nikczemnym człowiekiem pozbawionym pobożności. Jego szczególnym upodobaniem było krzywdzenie innych. Dla swego utrzymania sprzedawał, pozszywane z uzbieranych liści, kubki i talerze. Pewnego dnia Suśarma wszedł, w celu nazbierania liści, do ogrodu pewnego mędrca. Tam podpełznął do niego wąż i śmiertelnie ukąsił bramina. Suśarma z powodu swoich grzechów, umieszczany był w wielu rodzajach piekieł i długi czas cierpiał.
Potem otrzymał ciało byka. Jako taki kupiony został przez kulawego człowieka i przez wiele lat musiał przenosić ciężkie ładunki. Pewnego dnia został obciążony tak wielkim ładunkiem, że upadł nieprzytomny. Przypadkowi świadkowie tego zdarzenia, poczuli współczucie dla zwierzęcia i obdarzyli je rezultatami swoich pobożnych uczynków. Znajdująca się obok prostytutka powątpiewała, czy kiedykolwiek uczyniła cokolwiek dobrego, lecz widząc, że inni ofiarowują bykowi rezultaty swych dobrych uczynków, także to uczyniła.
Po śmierci byk znalazł się w siedzibie Yamaraja, boga śmierci. Yamaraja poinformował zwierzę: „Teraz uwolniony zostałeś od wszystkich swoich poprzednich grzesznych czynów, dzięki prostytutce, która oddała ci owoce swych dobrych czynów.”
W swym następnym życiu Suśarma ponownie otrzymał narodziny w ciele wzniosłego bramina, lecz tym razem mógł pamiętać swoje poprzednie wcielenia. Zdecydował się odnaleźć prostytutkę, która umożliwiła mu wydostanie się z piekła. Gdy ją znalazł, zapytał jakie pobożne akty spełniała.
Kobieta odpowiedziała, że jej papuga codziennie recytowała wersety, co całkowicie oczyściło serce prostytutki. Następnie papuga opowiedziała im o recytacji. W swoim poprzednim życiu ptak był uczonym, lecz dumnym i zazdrosnym braminem, który obrażał inne uczone osoby. Dlatego teraz otrzymał ciało papugi.
Jednak jako taki, bramin często słyszał pewnych mędrców recytujących pierwszy rozdział Bhagavad-gity i sam zaczął go również recytować. W ten sposób stał się oczyszczonym ptakiem. Po sprzedaniu papugi prostytutce, ptak kontynuował swe recytacje i dzięki temu kobieta mogła otrzymać pobożne zasługi.
Suśarma stał się w końcu całkowicie czystym i w krótkim czasie osiągnął najwyższe przeznaczenie, Vaikunthę.

***

Natępny rozdział:
Gloryfikacja Gity: Rozdział 2